Vandaag kijk ik nog even terug naar die veldrit bij mijn huidige club Trias waar ik een paar maandjes lid van ben. Het voelt alsof ik al jaren lid ben maar dat komt omdat ik lid was van Sr en tc de kampioen in de jaren 80-90. Maar goed even terzake want hoe ging het? De uitslag viel mee want ik heb mijn eerste KNWU uitslag gereden en was volgens de jury 40e. Maar dat klopte niet er is namelijk iemand tussen gepiept maar daar doen we niet moeilijk over. Het deelnemersveld was denk zo'n 50-60 man. Bij aankomst op het parcours werd ik gelijk ontvangen door Carel en Arie die gelijk vroegen hoe ik het parcours vond. "Het ziet er mooi uit maar ik moet nog even verkennen en losrijden" lachte ik.
Na een paar rondes losrijden zaten mijn hartbeats al aardig omhoog en ik hield me warm tot de start. Ik startte als laatste in de rij en dan moet je van goede huize komen om rennners voorbij te schieten. Toch lukte het me want ik heb een redelijke techniek. (2e van zuidholland cyclocross in de jaren 80 zit er denk nog een beetje in) Op de rechte stroken langs het water deed ik ook wat voordeel en merkte dat deze fiets lichter fietst dan de MTB waar ik doordeweeks op train en ik vloog langs de slootkant weer 3 man voorbij.Toen kwam het stijle talud waar Carel Voges en Arie de Niet me aanmoedigen (Trias) dat gaf me een kick op een of andere manier. Henk van Weers stond in de andere bocht ook hij schreeuwde me toe. "kop op Peet!" Ineens kreeg ik een soort dejavu en het gaf me weer wat kracht tijdens het rijden. Na verloop van tijd haalde de dames me in die 2 min eerder waren gestart en ik dacht" dat is nog eens emancipatie!" Ik trok me er aan op en zo ging ik naar de laatste rondes toe. Ook merkte ik dat mijn pedalen te los zaten want ik schoot er een paar keer uit.
Bam! één keer liggen in de bocht in het gras en weer opstaan, Achter mij zat ene Ties Verhagen in mijn nek te hijgen, deze veteraan is over de 60 en had Brons op het WK in zijn leeftijds-categorie. Dus niets om voor te schamen dacht ik achteraf. Erik Raats haalde me net nog in en ik werd gedubbeld.(zie foto) De laatste meters waren in zicht en ik trok nog een spurt en zag mijn verzorgers al staan.(ega en dochter) Ze vingen me op met een handdoek en ik had voor 85% gereden,weinig pech en had een mooie koers gereden. Er werden namelijk veel derailleurs naar de schroothoop geholpen door modder en stenen combi.Na afloop dronken samen wat in de Triasbar en keken achteraf nog naar de AMA's. Nog wat nagepraat met Triasleden op het parcours en we gingen naar de auto op naar huis.
Tja, de fiets die moet erin maar is vies, heel vies en we hebben geen water. De hogedrukspuit van TRIAS was onbereikbaar vanwege een berg sneeuw voor het opberghok. Maar we hadden een emmer en stoffer en alleen nu nog nog water. Ik liep op mijn Gympen naar de slootkant en gelijk vroeg een man in kaplaarzen of ik water wilde. Prima mensen die veldrijders! Tijdens het schoonmaken merkte mijn dochter op dat er een Raboploegleidersauto staat. Eric Dekker staat er naast. Ook Brady van Dalen die ik na 25 jaar weer in levende lijve zie. We waren renners onderling ook in de jaren 80. Als ik nu zo na een paar veldritten eens terugblik dan gaat het allemaal wat gemoedelijker. Zou het de leeftijd zijn? Enge ziektes schelden hoor ik alleen nog bij de nieuwelingen maar dat was in mijn nieuwelingentijd ook zo. Kortom in mijn en de A categorie een een hele geslaagde rit en hulde voor alle vrijwilliggers!
We stapten in de auto en we reden volgens mijn dochter de Lozerlaan op..Lozer maar dan uitspreken in het Engels.(loezerLaan)
Laters!
Na een paar rondes losrijden zaten mijn hartbeats al aardig omhoog en ik hield me warm tot de start. Ik startte als laatste in de rij en dan moet je van goede huize komen om rennners voorbij te schieten. Toch lukte het me want ik heb een redelijke techniek. (2e van zuidholland cyclocross in de jaren 80 zit er denk nog een beetje in) Op de rechte stroken langs het water deed ik ook wat voordeel en merkte dat deze fiets lichter fietst dan de MTB waar ik doordeweeks op train en ik vloog langs de slootkant weer 3 man voorbij.Toen kwam het stijle talud waar Carel Voges en Arie de Niet me aanmoedigen (Trias) dat gaf me een kick op een of andere manier. Henk van Weers stond in de andere bocht ook hij schreeuwde me toe. "kop op Peet!" Ineens kreeg ik een soort dejavu en het gaf me weer wat kracht tijdens het rijden. Na verloop van tijd haalde de dames me in die 2 min eerder waren gestart en ik dacht" dat is nog eens emancipatie!" Ik trok me er aan op en zo ging ik naar de laatste rondes toe. Ook merkte ik dat mijn pedalen te los zaten want ik schoot er een paar keer uit.
Bam! één keer liggen in de bocht in het gras en weer opstaan, Achter mij zat ene Ties Verhagen in mijn nek te hijgen, deze veteraan is over de 60 en had Brons op het WK in zijn leeftijds-categorie. Dus niets om voor te schamen dacht ik achteraf. Erik Raats haalde me net nog in en ik werd gedubbeld.(zie foto) De laatste meters waren in zicht en ik trok nog een spurt en zag mijn verzorgers al staan.(ega en dochter) Ze vingen me op met een handdoek en ik had voor 85% gereden,weinig pech en had een mooie koers gereden. Er werden namelijk veel derailleurs naar de schroothoop geholpen door modder en stenen combi.Na afloop dronken samen wat in de Triasbar en keken achteraf nog naar de AMA's. Nog wat nagepraat met Triasleden op het parcours en we gingen naar de auto op naar huis.
Tja, de fiets die moet erin maar is vies, heel vies en we hebben geen water. De hogedrukspuit van TRIAS was onbereikbaar vanwege een berg sneeuw voor het opberghok. Maar we hadden een emmer en stoffer en alleen nu nog nog water. Ik liep op mijn Gympen naar de slootkant en gelijk vroeg een man in kaplaarzen of ik water wilde. Prima mensen die veldrijders! Tijdens het schoonmaken merkte mijn dochter op dat er een Raboploegleidersauto staat. Eric Dekker staat er naast. Ook Brady van Dalen die ik na 25 jaar weer in levende lijve zie. We waren renners onderling ook in de jaren 80. Als ik nu zo na een paar veldritten eens terugblik dan gaat het allemaal wat gemoedelijker. Zou het de leeftijd zijn? Enge ziektes schelden hoor ik alleen nog bij de nieuwelingen maar dat was in mijn nieuwelingentijd ook zo. Kortom in mijn en de A categorie een een hele geslaagde rit en hulde voor alle vrijwilliggers!
We stapten in de auto en we reden volgens mijn dochter de Lozerlaan op..Lozer maar dan uitspreken in het Engels.(loezerLaan)
Laters!